Με την αύξηση του εμπορίου, πολλοί άνδρες εγκαταλείπουν το Μέτσοβο και εγκαθίστανται μόνιμα σε πόλεις της Ευρώπης, της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Ρωσίας. Ωστόσο, για τους περισσότερους, το Μέτσοβο παρέμεινε η οικονομική και οικογενειακή τους έδρα. Κάθε χρόνο, σημαντικό μέρος των εσόδων τους διοχετευόταν στην τοπική οικονομία. Εκατοντάδες Μετσοβίτες διέθεσαν μικρά η μεγάλα ποσά για δημόσια έργα και κάποιοι από αυτούς έγιναν γνωστοί για την ευεργετική τους δράση και σε εθνικό επίπεδο, όπως ο Γεώργιος Αβέρωφ, ο Μιχαήλ Τοσίτσας και ο Νικόλαος Στουρνάρας.
Σταδιακά οι Μετσοβίτες που ασχολούνται με το εμπόριο αντικαθιστούν την τοπική φορεσιά με τη «φράγκικη». Όσοι μένουν μόνιμα στο Μέτσοβο συνεχίζουν να φορούν την παραδοσιακή ενδυμασία, η οποία όμως επιδέχεται αλλαγές. Ειδικά από την απελευθέρωση του Μετσόβου, το 1912 και έπειτα, οι περισσότεροι Μετσοβίτες εγκαταλείπουν το φέσι και τα τσαρούχια, ενώ τα γυναικεία ρούχα αρχίζουν να ράβονται σε νέα σχέδια με δυτικά υφάσματα.
Περιηγητές που επισκέπτονται το Μέτσοβο, στις αρχές του 19ου αιώνα, περιγράφουν ότι τα σπίτια βρίσκονται ανάμεσα σε καρποφόρα δέντρα, λαχανόκηπους, οξιές και πρίνους.
